Mmm ja, het is niet zo evident om
een eenvoudig antwoord te geven
op de vragen hoe en waarom en waar
het best. Een schrijfritueel?
Soms trekt iets, dat lijkt zo, is zeker,
aan water, dorst zwemhongerig
naar ademen zonder longen, hapt
in dubbelhartige cadans in de oeroceaan,
luistert naar gezang van sirenen of gefluister
van ijle stemmen, gedempte gesprekken
waaruit helaas weinig valt op te maken.
Soms is de grondsmaak niet te harden,
blijft het, neus aan de grond, hijgend
en kwijlend graven tot op het bot,
dat moet gevonden, kost wat kost.
Maar vaker nog wil iets met opgetrokken benen,
handen gevouwen, hoofd aan de borst,
bij zichzelf in bed, wil het foetaal zichzelf
elke keer opnieuw beginnen.
© Erwin Evens, 2020