Je ziet haar meteen
bij mijn huis
staat ze
aan de dijk
stil en alleen
Ze was al
was zo
zo ze nu is
Boom en plek verbonden
leven hier geleefd
Is er nog altijd
ondergronds gevonden
Een koude februaribries
waait bescheiden
over de rivier
het dorp in
takken en twijgen
wiegen en zwijgen
Flexibel en ongebroken
spiegelt ze fier
wijsheid en inzicht
nobel is haar uiterlijk
met stilte diep in haar stam
wint ze’t ruim van oxazepam