Ik woon in een huis van bewerkt beton
op tafel liggen angst en veel gedachten
de kast bergt waarden, van die zachte
en ergens in een hoekje schijnt de zon
de luiken dicht, een tuin vol bloemen
de voordeur is van dun papier
en hier en daar zit heus een kier
als jij één keer mijn naam zal noemen
gaan ramen open, ontkurk ik wijn
kook ik met aandacht, zing een lied
we praten, dansen tot in de nacht
en ik kan zijn wie ik altijd dacht
nu ik voel dat jij me hoort en ziet
en samen met me huilt en lacht.
© Elka Le Mair, 2020