Ze noemt het zelf een kleine storing
slechts een tijdelijk defect
maar ze zegt zo’n vreemde dingen
en vergeet ze dan direct
Er knettert iets in haar geheugen
en af en toe gaat er wat fout
in die bunker met één kamer
vol herinnering gestouwd
Ze heeft het zelf niet in de gaten
het bezorgt haar amper last
er is alleen iets in haar bezig
dat haar hoofd heeft aangetast
Het kruipt geniepig door haar lichaam
en erg snel is ze niet meer
‘t gaat met vallen en met opstaan
en weer vallen elke keer
En haar handen twijfelen langzaam
of ze sneller moeten zijn
dus ze flitsen tussen beide
tot ze kramp krijgt van de pijn
Haar medicijnen smaken bitter
en ze ruiken naar cement
waarvoor ze dienen is niet helder
zoals al de rest op het moment
Ze eet hotdogs en asperges
rechtstreeks rauw uit de bokaal
en elke keer dat ze je aankijkt
vertelt ze hetzelfde verhaal
Over opa die ging vissen
waar ze schoolliep toentertijd
en over opa die ging vissen
en waar ze schoolliep toentertijd
en dan eet ze weer asperges
en dan drinkt ze van het vocht
uit de bokaal zonder te koken
en vergeet ze wat ze zocht
En dus blijft ze eeuwig zoeken
zonder te vinden telkens weer
en dat opa is gaan vissen
aanhoren we nog maar eens een keer
Tot ze ooit eens stopt met zoeken
dat ze stopt in’t algemeen
ze met opa zal gaan vissen
en dan blijf ik hier alleen
met het idee dat het slechts héél soms maar,
toch doorerft naar haar kind
en dat mijn bunker door een storing
omslaat in een labyrinth
En dat ik hotdogs eet, asperges
voor de rest schijnbaar gezond
terwijl ik ooit eens ben gaan vissen
en kapot val op de grond
Ik hoop dan dat ik kan vertrouwen
dat je weet diep binnenin
ik steeds van jou zal blijven houden
ook al laat ik dat niet zien
en ik hoop dat je geduld hebt
ook als ik je niet herken
en ik misschien zelfs ben vergeten
dat jij mijn allerliefste bent...