Onze wegen gaan langzaam uit elkaar.
En lopen verder. Evenwijdig aan elkaar.
We trekken samen met elkaar op.
Met onze kinderen in het midden.
Als plaatje nog steeds het ideale gezin.
Maar in de kern anders dan aan ‘t begin.
Meer onszelf. Met meer ruimte voor onszelf.
Alleen, en toch samen, zijn wij er meer voor elkaar.
Minder vaak zijn wij nog samen met en bij elkaar.
Maar vaker zijn wij nu meer verbonden met elkaar.
De laatste regels van een eeuwenoud gedicht.
De basis voor een nieuw hoofdstuk. Vanuit een ander licht.
Wij blijven voor altijd samen. Rechtdoor. Of met omwegen.
Zij aan zij. Stap voor stap. Voor elkaar. Voor altijd naast elkaar.
In het heden en in het verleden. Hier en nu. Toen en daar.
Voor altijd verbonden. Voor altijd samen. Met en zonder elkaar.