Ik verdrink in een overbelichte kamer
stop al drinkend zegt mijn kater
Die zonder blik op mijn lever die langzaam verwaterd
me achterlatend met verwaande retoriek
verstopte Ik blozend zomerse dagen in winter
lach enkel naar de dood in mijn eigen ogen
Geef glazig en dorstig een knipoog
vertel dat het hierna allemaal te herleiden is
en verkoopbaar mits opgeschreven
lik Ik resten uit mijn lege hoofd
dat enkel achterstevoren zinnen maakt
in een voor de tijd zingevende leegte
© Rory van Wingerden, 2018