zoals de prunus in die mooie straat waar ze
net toen de huizen vers gemetseld nog wat
onwennig op hun fundering stonden, zoals
die bloesem zo fris roze bloei ik nu
de jaren waarin mijn gevoelens aanvoelden
als priemende staketsels waarmee ik iedereen
op afstand hield omdat ik de zachtheid
niet meer vermoedde onder mijn koud geworden bast
maar bloeien maakt kwetsbaar de vuurpotten
staan gereed om aan te steken bij elke
voorzichtige voorspelling van vorst
in een handomdraai kan bloeien bloeden worden
als iemand zonder gevoel snoeien gaat en
levenssappen weglekken waarin iedereen aan de buitenkant er likjes van nemend zich eraan verlustigt
ik koester de bloei en verwelkom nectar zoekende schepsels die mij kietelen met hun kleine snuitjes en bepotelen met voetjes zo licht dat je
alleen een aanraking vermoedt