De oorlog woedde ook in jouw lijf en in jouw blauwdruk
Niet bitter of verloren ook al maakte het veel stuk
Hulpeloos gevangen tussen lijf en menselijk brein
Voor de één de trein naar Polen voor jou een voortdenderende sneltrein
Het gevecht woedde in mijn zoon en in ons vaderland
En bij beiden was de strijd op de overwinning gebrand
Blindelings vertrouwen in alles komt goed
Verloren, verslagen, verwachting en moed.
Is dit een mens waartegen werd gevochten
Schuilend bij elkaar was het de vrijheid en een toekomst die zij zochten
Is dit een mens, zo ziek en zo kwetsbaar
Het was hoop en een toekomst die wij zochten bij elkaar
De vijand was inktzwart, de chemo had ook die kleur
De oorlogsjaren en het ziekenhuis droegen allebei een onaangename geur
De jaren zijn verstreken, de tijd heelt alle wonden
Maar geen littekens, we deden wat we konden.
De kras op de ziel blijft altijd in het zicht
Ook al brandt zelfs daarop soms een klein streepje licht
Geen vergelijking is mogelijk tussen de oorlog en een ziek mens
Dezelfde roep om vrijheid en gezondheid was wel eenzelfde wens
Vrijheid in verbondenheid
Dat is wat je voelt na deze strijd.
Mijn zoon studeert bedrijfskunde aan de vrije universiteit
Wonderen bestaan, zelfs na zo’n zware tijd.
Nog dagelijks vechten mensen in een oorlog of tegen de dood
Ik zou wensen dat deze woorden ook aan hen een toekomst bood