Op mijn dagelijkse wandeling naar de Vogelplas
Heerlijk luisterend naar mijn luisterboek
Waar ik nog in moet komen
Het lukt me moeizaam
Zie ik door het wuivende riet in de oranje herfstzon
Een zwerm spreeuwen in een V
Denk ik, want ik ben geen vogelkenner
Ik wandel verder op het zandpad, gestaag maar voorzichtig
Om een oude blessure niet aan te wakkeren
Tot mijn oog een kluitje mensen ontwaart
Alternatievelingen, met rugzak en baarden,
Bizar grote fotolenzen, jacks voor elk weertype
De kluit beweegt niet maar staat daar roerloos.
Voorbijgangers registreren hetzelfde
Als ik ernaast sta vraag ik waar ze op wachten
Waar ze in godsnaam zo een geduld voor opbrengen
Natuurlijk! Ik blijf ook staan, verrast en hoopvol.
Lang. Ik word gebeld maar neem niet op. Ik neem de tijd.
Ook ik wil het ijsvogeltje zien
© Hansje, 2020