Op het moment dat je dit leest
is deze brief nog niet geschreven
Dat gebeurt pas over honderd jaar
en toch moet je hem lezen
Waar jij nu bent, daar wordt gejuicht
Niemand is verbaasd
Lock down ! Lock down! Blijf allemaal thuis!
Het wordt letterlijk gevraagd
Om een virusuitbraak in te dammen
Niemand denkt er echt bij na
Natúúrlijk helpen we een ander. En
Sindsdien is het normaal
Om collectief de vrijheid op te geven
Thuis te blijven. Elke keer
Elk virus moest bestreden worden
Terugdraaien kon niet meer
En nu.. één-en-twintig-twintig..
Niemand wordt nog echt goed ziek
Niemand gaat voor zijn honderdste dood
De Witte de Withstraat is bezweken
Voor het oplossen van de woningnood
Alle restaurants gesloten
Theaters, bars en cinemas
Geen Euromast meer voor toeristen
Geen Spidorondvaart op de Maas
Op de SS Rotterdam in quarantaine
Handdesinfectant aan elke paal
In de Markthal koop je medicijnen
En vaccinaties tegen elke kwaal
Reizen met de tram is gratis
Voor mensen met een vitaal beroep
Voor anderen is de wereld klein
Die krijgen preventief nieteens bezoek
Die babyboom van twintigtwintig
Gebeurde daarna niet veel vaker
Want uit voorzorg let iedereen goed op
elkaar niet zomaar aan te raken
Geen handen meer te geven
Geen knuffel meer of zoen
Niet te snuffelen aan feromonen
Zelfs op Tinder is niets meer te doen
Contactloos leven redt veel levens
Maar echt léven is het niet
Want op anderhalve meter afstand
Wordt niemand nog verliefd
Rotterdam ging dicht
Langzaamaan, uit vrije wil
Het is één-en-twintig-twintig, en
Rotterdam staat stil
(23 maart 2020)