Ik wacht op hij die vraagt hoe ik me voel
Ik zit op kolen op een terras
Ik zie torens en een veel te blauwe lucht
Hij vraagt niets omdat ik niets vraag
Ik zit op kolen op een terras
Het voelt als fluweel in mijn benen
Hij vraagt niets omdat ik niets vraag
Maar ik was te laat zoals altijd
Het voelt als fluweel in mijn benen
Ik zou willen sterven in zijn armen
Maar ik was te laat zoals altijd
Ik dwarrel als een blad in de wind
Ik zou willen sterven in zijn armen
Na een helse tocht durven smelten
Ik dwarrel als een blad in de wind
Het willen rechtzetten, hij en ik
Na een helse tocht durven smelten
ik zie torens en een veel te blauwe lucht
Het willen rechtzetten, hij en ik
Ik wacht op hij die vraagt hoe ik me voel
© Lena Lotus, 2022