Ik ben bang dat het leven wat ik nu leef ook mijn toekomst is.
Dagen doorkomen door te overleven, dat is daarvan de betekenis.
Een leven met geen inhoud, en iedereen van me weghoudt…
Voldoening is wat ik zoek, maar ik ben blijkbaar vervloekt.
Jaren proberen, proberen te leren, ik wil mezelf eren maar… dat kan ik niet ik zweer het.
Ik zie iedereen vooruit gaan, maar ik blijf steeds achter, tijden die voor bij gaan maar ik sta te wachten.
Ik voel me anders, alleen en onbegrepen..
Eigenlijk wil ik mijn leven nog niet afstrepen.
Ik blijf hopen op een stabiel, gelukkige toekomst maar ik ben er bang voor dat het niet goed komt.
© Jonis, 2022