na dat alles
was het achter de rug
en al zweefden we op weg naar huis
en al spraken we – maar zeiden niets
want alles had men al zo mooi verwoord die dag:
“het boek was uit” “het laatste woord gezegd” –
en al waren we terug en was alles voorbij
het begon toen pas
met de geur die nog hing
in kasten en kisten
het begon ons te dagen: dit was definitief
we lazen ons door de schaduw van het verhaal
waarvan de woorden niet meer spraken
elk hoofdstuk steeds meer een raadsel
niets werd meer hetzelfde
maar het was achter de rug
na dat alles
© Ina Schroders-Zeeders, 2020