U bent hier

Minder

wanneer het raam de herfst weerkaatst
schrijft mijn vergeten lijf
een eiland in de bladeren
waarvan de oever
kleiner wordt
en rood omrand
steeds kleiner wordt
en kleiner nog

zo minder ik langzaam
verdwijn ik aan de buitenkant
sprokkel trage gedachten
die zich ophouden
in de tuin
een voorraad voor de winterslaap

en terwijl het denken kleiner wordt
neem ik mijn laatste nerf op handen
en rafel uit
tot wat mijn kind bewaart
om de winter door te komen

© Leen Verheyen, 2018