Kom, onder de tuin breken
we in, de bomen wachten
we rollen het gras op.
Het is weer groen, we duwen
de mollen weg, ze zijn niet blind
meer, we roepen hard, niemand
hoort ons, zwijgen snel, iets
verplicht ons, wenen stil, iemand
mist ons. De lucht is bijna
op, we sterven nooit
er is geen tijd. Kom, vervel
nu maar. Werp jezelf af.
Word rups.
© Christophe Vansteeland, 2018
