'Ons moeder zou in 't bos liefst een boom knuffelen'
Ik geef het blozend toe, ze hebben gelijk
Al moet ik toch altijd even snuffelen
Als ik links van mij een den zie en rechts een eik
Het liefst zou ik een lijntje herfstbladeren opsnuiven
In trance geraken op een rood-geel bed
Uitgelaten naar eekhoorntjes wuiven
En kastanjes verzamelen voor een herfstboeket
'Moeder, besef je wel hoe dwaas dit is
Jij hebt toch écht geen leven'
Héla, rustig aan hè bakvis
Of zal ik je eens tegen die eik aan kleven
Voortaan laat ik hen thuis
En snuffel ik zoveel ik wil
Zij gekluisterd aan de buis
Ik kijk weer door mijn roze bril
© Patricia Meulemans, 2021