Er is voor mij geen reden om te klagen
Over de gestage voortgang van de dagen
Toch overvalt me soms neerslachtigheid
En ook de weemoed, moeilijk te verjagen,
Om alles wat voorbij is en voorgoed gedaan.
Dan blijft een naar gevoel vanbinnen knagen
Dat wat nog komen moet wel mooi kan zijn
Bijzonder zelfs en moeiteloos te verdragen,
Maar nieuw en ongezien, dat wordt het niet.
Kan ik die kille onrust doen vervagen
Door uit te kijken naar iets helemaal anders
En mij aan hele nieuwe dingen wagen ?
Ik zie voor mij geen reden om te klagen
Over de gestage voortgang van de dagen
Al overvalt me soms neerslachtigheid
En ook de weemoed, moeilijk te verjagen.
© Remi Feusels, 2018