Ik wil niet meer alleen
maar samen is te veel
Bij jou lijkt de stem van rusteloosheid
even stil te vallen
Bij jou lijkt het leven logisch
en van liefde aan elkaar te hangen
Maar vroeg of laat
Spits ik mijn oren
begint het weer te kriebelen
en haal ik alles uit elkaar
Vroeg of laat
Sla ik af naar mijn eigen kronkelpad
sta jij met lege handen
en ik met verloren kansen