Blijf weg
kom niet meer binnen.
Ik weet niet waar ik moet beginnen.
Jouw gedrag raakt oud zeer
je zit in mijn hart
Ik wil dat nu niet meer.
Boosheid,
omdat ik in jouw gedrag
een kopie van mijn moeder zag.
Ik vertrouwde je
en dacht dat ik op je kon bouwen.
Daar zit mijn pijn
ik was er niet op bedach
en dat voelt voor mij als hard gelag.
Een gebalde vuist
is niet te vullen.
Mijn hand openen,
kost moed en tijd,
want dat muurtje
raak ik niet alleen kwijt.
Niet vergeven
is als blijven stilstaan in het verleden.
Vergeven
is gericht op de toekomst.
De toekomst geeft kansen en perspectief,
niet alleen mijn moeder, ook jou heb ik lief.
Neem ik / jij mijn uitnodiging aan
om vanaf hier weer samen verder te gaan?
© Marion, 2022