snakkend naar intimiteit,
liefde en geborgenheid
fantaseer ik steeds weer over jou
mijn ideale toekomst-vrouw:
Als een sneeuwvlok dwarrel jij
in mijn gedachten rond
ik snuif je geur op, aai je huid
kus je zachtjes op je mond
Jij legt je armen om mijn nek
en kietelt plagend mijn gezicht
ik schenk nog wat te drinken in
en doe dan de gordijnen dicht
In de kamer naast de onze
ligt de kleine stil te slapen
een wonder van de eerste orde
zo'n wezentje, door ons geschapen
Maar dan ineens die grote angst
die mijn mijmeringen bruut verstoort
twijfels en onzekerheid
dansend op een heel dun koord:
Ik ben vooralsnog alleen
met mijn eigen sores en problemen
is er eigenlijk wel plek
voor jullie, in mijn leven?
© Yehuda Zvi Pelter, 2020