De moderne wereld waarin we leven maakt me bang,
Er is een hoop dat er van je wordt verwacht,
Survival of the fittest is een dagelijkse zaak,
Want niemand mag zwak zijn, iedereen heeft kracht.
Maar daarbij lopen we elkaar en onszelf vaak voorbij,
Vergeten we wat er belangrijk is in het leven,
Vergeten we dat we niet alleen zijn op de wereld,
En vergeten we dat het niet alleen maar nemen is maar ook geven...
We leven in een wereld waarin iedereen mee moet doen,
Een wereld waarin je geen tijd krijgt om te wennen,
Een wereld waarin iedereen onmiddelijk een oordeel heeft,
Soms zelfs nog voordat ze je werkelijk echt kennen.
Durven we in deze wereld nog wel anders te zijn?
Durven we dat echt aan?
Durven we nog wel onszelf te zijn?
En in onze eigen schoenen te staan?
Durven we nog wel de waarheid te zeggen?
Of zijn we bang wat een ander van ons denkt?
Durven we nog wel eerlijk te zijn tegen elkaar?
Of zijn we bang dat er dan gevoelens worden gekrenkt?
Durven we nog eerlijk naar onszelf te kijken?
Of zijn we bang voor een zelf gemaakte fout?
Durven we nog om hulp aan anderen te vragen?
Of is er altijd iets wat ons hiervan weerhoudt?
Durven we nog met elkaar samen te leven?
Of zijn we bang voor de maskers, bedriegen ze de schijn?
Durven we die maskers dan ook eens af te zetten?
Of zijn we bang voor een dag eens echt onszelf te zijn?
Want wie ben ik, wie ben jij?
En ben ik de ik die jij kent?
Want wie ben ik, wie ben jij?
En ken ik de jij die jij bent?
Steeds vaker stel ik mezelf deze vragen,
Vorig jaar, gisteren en nu nog,
Want leef ik in een wereld van eerlijkheid,
Of toch in een wereld van bedrog?