Pak een nummer,
zesendertig, zesendertig, zesendertig,
De straten zijn verzopen,
vol senseovolle hoofden
Zelfs voor schaduw is geen plaats,
van de navelstreng gebroken
Van kleur bestolen, als kopieën lopen
Niet een stap gaat tegendraads,
niemand rijdt een scheve schaats
Zesendertig, zesendertig, zesendertig
Je naam blijft in nummers staan,
sluit maar achteraan
Als je als nummer wilt vergaan
Achteraan, achteraan, achteraan
Ga in de rij en blijf geloven,
alles wat ze je beloven
Geloven in hun gestreepte pakken
Drink hun brein met het foute schuim,
senseobruin met twee klontjes
En blijf een nummer pakken,
zesendertig, zesendertig, zesendertig
En laat jezelf zakken
in het vervlakken van je eigen jij
Vlucht, vlucht en duik onder hun pruik
Hun kale-koppen-luik,
het Haagse altijd-beloven-fuik
Verschuil je en zwem in de stroom en duik
Achter stiekeme blaadjes
met blote vrouwengaatjes
En vieze verhalen plaatjes praatjes
Zesendertig, zesendertig, zesendertig
Pimp jezelf vol en bol, vreet je een isolatie
Verberg je en vlucht in de stroom
Van je droom van frustratie
In de zoom van de natie
Als in het donker van een boerka
Schmink jezelf met crèmes
die niet doen wat ze beloven
Maar blijf vooral smeren
en ze geloven
En jezelf maskeren
en masseren met room en droom
En blijf je van jezelf beroven
en geloven en geloven
Smeer, smeer, smeer
en het wordt de waarheid weer
En je laat jezelf verdoven
Zesendertig, zesendertig, zesendertig,
het pad ben je kwijt
Vlucht, vlucht, vlucht, vandaag
Het is tijd dat je jezelf bevrijd
Nu kan het nog, raap jezelf van de grond
Van het lepeltje lepeltje slapen
En plak een pleister op de wond,
gooi de nummers in het rond
En ga jezelf bevrijden en wordt je eigen gids
Zesendertig, zesendertig, zesendertig ... niks!