Ik kan mijn eigen gedachten horen
Weerkaatsen tegen het raam
Rondcirkelen in de kamer
Ze nestelen zich in de kieren
En in de lege potten op mijn plankje
Nu besef ik pas hoe leeg stilte is
Hoe stil leegte is
Ik kan nu heel hard roepen
Maar mijn woorden blijven
Net als mijn gedachten
Tussen deze vier muren
Kaatsend van muur één
Naar muur twee
Tegen muur drie
Terug naar muur twee
Als een basketbal
Ik kijk twee uur naar een niet-bestaande bal
Gooi er mee over
Van mij
Naar mij
Naar mij
Ik droom over langgerekte stranden in Italië
Waar ik deze zomer zeker niet naartoe ga
Als ik wel zou gaan zou ik
Vrijwillig op de schelpen staan
Zodat ik weer weet hoe buiten voelt
Nu als ik buiten kom
Kijken mensen alsof ik de basketbalwedstrijd van de muren verloor
Boos
Alsof ik schuldig ben
Zeker van mijn onschuld ben ik ook niet
Maar ik ontweek de buurvrouw op de fiets
En heb mijn dromen op pauze gezet
© Nina Koppenaal, 2022