Hans breekt brood, deelt de boel met mijn vrienden.
Soms treft de nood, is er niet genoeg voor z´n tienen.
Toch staat hij aan de kop van de keten, met geheven glas.
Achttien starende kralen weten, dat twee van ze geen eten zag.
Eén dag verlopen, brengt Hans twee broden voor zijn mensen.
Met één gast weggelopen, belooft het overbodige te bederven.
Het kwartje was gevallen, toen hij terug was met zijn brood.
Aan de tafel had geen van zijn maten trek in wat hij bood.
Vele zorgen denken, dat Hans baalt van zijn daden.
Weer een morgen verder; Hans betaalt de schade.
© G. W. Eduard, 2020