U bent hier

Zee van emoties

Regendruppels vallen op je neer,
Veroorzaken tranen op je gezicht,
Verdrinken je elke keer weer,
In een zee van ongelooflijk verdriet.

Elke vloedgolf kom je te boven,
Wachtend op een volgende,
Klaar om het licht te doven,
Tot een diep donkere duisternis.

Het kost steeds meer kracht,
Om de klap te boven te komen,
Je om te keren naar het licht,
Dat je keer op keer wordt ontnomen.

Maar geef het gevecht nooit op,
Ooit zal het tij moeten keren,
Ooit zal je weer adem kunnen halen,
Want dan zal zelfs de ruigste zee kalmeren...

© Joëlle Vergroesen, 2018