Terwijl ik
mijn eigen boontjes dop,
voegt oma water toe
aan de pan.
De balg prikkelt de staart
van de vogel
welke fluitend optreedt
als waarnemend gastheer.
“Rust roest?” murmelt opa.
“Koekoek!” verbetert zij lieflijk.
De stilte
schreeuwt het uit.
Slaat paniekerig om zich heen.
Bang om onopgemerkt te blijven.
Krast haar nagels in ons gezicht.
De tegenaanval wordt ingezet.
Oma vertelt romantische anekdotes
over de wolken
die opgezweept door de wind
het nut van het kaarslicht
benadrukken.
Opa wordt het hardst getroffen.
“Wie ben ik?” brabbelt hij openhartig.
Zijn geheugen en
alles wat hij zich daarvan herinnert,
valt als draadjesvlees
verder uiteen.
© Dennis Bok, 2019