Je ogen sluiten voor gruwelijke woorden
Ik neem je in mijn armen
wou dat we ze nooit hoorden
Het mag niet zijn, ’t is niet voor ons bestemd
‘Er zijn toch alternatieven’
Ik schud mijn hoofd, mijn hart krijst, diep ontstemd
Het kan best zijn, misschien luisteren we ooit
Nu doet het zoveel pijn
Ons bevroren hart geraakt niet genoeg ontdooid
We moeten wachten, rouwen, opnieuw beginnen
Later
Wellicht kunnen we dan meer dan ons twee beminnen
De tijd is hard, ons niet genadig
Ik open jouw ogen
Zie nog eindeloos veel liefde voorradig
Het is goed, we zijn klaar
Lieve schat
Ga je mee, ze wacht op ons, daar
© Luc Vos, 2021