Tussen liefde en woede werden we heen en weer geslingerd
Groeide de een dan slonk de ander
Soms maakten zij plaats voor simpele vreugde of kaal verdriet
Een wirwar van onderdrukte emoties
Gaandeweg hadden wij geleerd wat ervan kwam
Als die geen uitweg vinden
Het kon twee kanten op gaan
Vergeving, en misschien ook eindelijk
Onvoorwaardelijke liefde
Of de miskenning die zou gaan vastroesten
Een gevolg van conflicterende waarheden
Het zou ons hoe dan ook blijven bezighouden
Het deed pijn maar dat voelde vertrouwd
Geen van allen wisten wij dat de uitbarsting alleen as zou achterlaten
Onverschilligheid is een sluipmoordenaar
© Myrthe Weijman, 2021