U bent hier

Slaap

Het bed wacht, het lacht en valt open,
het bed roept: kom en leg maar neer
dat ratelende, zwatelende hoofd
en laat je wapenrusting nu maar vallen.

Het duister dekt je zachtjes toe.
De dag heeft nu aan jou genoeg gehad.
Kruip weg en rol je om tegen de warme
rug en kont van wie je lief is.

Nog even dwarrelt het
-amoebes, muizenissigheden-
voor je gesloten ogen. Dan niets.
Je hele ik verzinkt in godsvergetelheid.

© Ali Koers, 2018