U bent hier

Scherven

Toen mijn hart nog van glas was
was het breekbaar
en maar één mocht het raken

Glad is glas
het ontglipte de hand
en lag in scherven

Met bloedende vingers
en rubbercementlijm
kitte ik mij weer heel

Voor de volgende
waren er stroeve naden
dat was niet genoeg

Opnieuw zocht ik scherven
deze keer kleiner
en kitte mij bij elkaar

Steeds weer kitten
de scherven kleiner
en minder scherp

Nu – veertig jaar later –
valt het soms nog
maar het stuitert weer op

Hoger en hoger
een vrije vogel
die wel nestelt bij mijn lief

Maar roekeloos rakelings
stuitert het
de wereld rond

Van hot naar her
de lijnen
van mijn web

Ook jij mag het raken
en jij
en jij

maar altijd stuitert het
weer terug
naar mij.

© C.M., 2021