er wacht een witte auto achter de rododendron in de voortuin aan de straat
niemand opent de deur
boven in haar slaapkamer
kijkt een meisje naar buiten
ze tekent de tijd weg
een onzichtbaar hart op het raam
langs het contour van de man in de wagen
op het andere continent
daar achter de struik
in de achtertuin schommelt het zusje driftig
op het houten toestel heen en weer
het toestel kraakt haar ritme
heen en weer
heen en weer
de klok verkrampt
wil niet slaan voor de wissel
van mammatijd naar pappatijd
het meisje schuifelt de trap af
haar vingers omsingelen de klink van de voordeur
het meisje zucht tegen het slot
ze smeekt de klok:
‘sla vijf uur’
de klok bezwijkt en ze hoort de tellen
een vrouw scheurt de deur open
het meisje pakt haar gele koffertje uit de gang
gaat er met hangend hoofd achteraan
het zusje komt uit de gaard
reikt naar haar blauwe valies
ze zwaait er haar ritme van het schommelen mee
heen en weer
heen en weer
een vuist van de vrouw gaat driftig omhoog
de lucht gaat erdoor bewegen
het begint bloemblaadjes te regenen
dat is de doener voor het startsignaal
tussen alle rode kleuren
kelderen de koffertjes
de zusjes dansen door de bui van bloesem
de geduldige man staat swingend op zijn corso
het is iets na vijven
het is pappaweekend
het leven van de twee meisjes
wordt de komende twee dagen
op zijn manier gevierd