ik voel mij in dit leven de triangelspeler van het orkest
violen klinken, pauken slaan, de dirigent is op zijn best
zit ik daar… met mijn triangel; ik voel me nietig en alleen
ontvang ik respect of denkt men: ach, dat kan iedereen
een triangel; is dat eigenlijk wel een instrument
met af en toe een slag op een zeldzaam moment
er komt meer bij kijken, oordeel niet te snel
het mag niet te zacht klinken maar ook niet te schel
de timing is een hele kunst en doet niemand mij snel na
bescheidenheid past bij mij en zorgt dat ik precies goed sla
laat de trompetten maar schallen, geef de trom ruim baan
wanneer het moment daar is durf ik op te staan
meelijwekkende klarinetten, hobo’s zo frivool
hoor de melancholie van cello, samen met de viool
als iedereen heeft gesproken, heeft geschreeuwd en is getemd
speel ik op mijn triangel wetende: zo ben ik gestemd!