je zwarte krullen kleuren zilvergrijs
en op je kruin verschijnen kale plekken
ook zie ik plooien, rimpels, bruine vlekken
op handen en gezicht, dat is de prijs
van noeste arbeid en van ouderdom
je stramme spieren missen soepelheid
en tevergeefs jaag je naar ijdelheid
ooit was je mijn volmaakte bruidegom
maar in het kaarslicht blinkt je kunstgebit
je vale tanden zijn weer hagelwit
je tere huid is glanzend als fluweel
jij bent die ene man van wie ik houd
mijn prins, mijn jonge god, al ben je oud
mijn lief die ik met trage vingers streel
© Nel Goudriaan, 2020