U bent hier

Het Ravijn

Ik slip weg,
Van het hier en nu,
terug naar het verleden,
weg uit het pijnlijke heden,
weg van de stress en angst,
weg van het verdriet en de pijn,

ik slip weg,
maar ik krabbel op,
ik beklim de gladde wand,
alsjeblieft rijk me een hand,
trek me terug in het heden,
laten we dingen doen die we altijd deden,
laten we gewoon genieten,
en iedereen moet eens stoppen met mijn leven verzieken,

ik wil geen druk, ik wil geen angst,
maar dat het is wel het gene wat mij verlamt,
ik wil het negeren,
mijn slechte gewoontes verleren,
mensen trots maken,
maar tegelijk moet ik ook mijn geluk bewaken,
ik moet muren optrekken,
en grenzen aangeven,
ik moet anderen helpen,
maar ondertussen de bloeding in mijn hart stelpen,
ik wil weer geluk voelen,
en de onrust in mij laten bekoelen,
maar het lukt niet,

ik blijf maar wegglijden van de wand,
en de angst om te vallen wordt steeds groter,
ik zak steeds dieper richting het ravijn,
richting de plek van mijn einde,
maar ik zal blijven klimmen,
en aan de top zal ik van zweet glimmen,
maar wat zal ik trots zijn,
want ik kom uit dat donkere ravijn.

© Lieke van de Ven, 2021