Om de hoek lag fluisterend de zondagochtend
door de straat, slordig weggevouwen feestgedruis
druipt af, de hoek om. Een T-shirt met korte mouwen
hangt vragend over een gevallen fiets, een half blikje bier
bleef achter, iemand vergat zichzelf.
In zijstraten verstopt het laatste verlangen zich
zuchtend achter de gordijnen. Deuren worden gesloten
en huizen werpen hun baljurken uit
nu de straatverlichting dooft. Ze staan met naakte muren
wachten rillend op de nieuwe dag, dit uur.
En dan ik, nooit zo vroeg hier, wel laat, passeer
twee onrustige ballonnen op de stoep, lange draden
verloren geluk, blaffen hun verlatingsangst
naar de enkele voorbijganger, naar mij.
Hoor ze roepen ‘hier zijn we, hier is het feestje!’
deinend, vastgeketend aan de stoep. Een omhelzende
5 en 2 verwisselen van plaats. Ik kijk weg
opzij, in winkelruiten die op dit uur, zo zonder licht
alleen je spiegelbeeld verkopen
en dat je het daar dan mee moet doen.