Handen, handen, overal handen
Op benen en armen
Op billen en buik
Op hoofd en op borsten
Van een jong meisje.
Stemmen, donkere stemmen
Er klinken harde stemmen
Ze praten, ze lachen
En knipogen naar elkaar
Twee volwassen mannen.
Zij kan dit niet winnen
T-shirt kruipt op, broek zakt af
En vier handen op blote huid
Steeds harder lachen
Steeds meer paniek.
Een boze vrouwenstem
Ineens geen handen meer
De mannen zijn verdwenen
Tranen blijven stromen
In een beschermende omhelzing.
Was dit een droom?
Een steeds terugkerende droom?
Nee, geen droom
Maar een herinnering
Een steeds terugkerende herinnering.
© Henderkien, 2022