Vol zelfvertrouwen
bevaar jij de zee.
Jouw zee.
Het water kalm,
net als jouw gedachten.
De zon schijnt een lach
op jouw gezicht.
Dan komt de storm,
het regent in jouw hoofd,
en jij vaart weer verloren
door een oceaan van tranen.
Staan wij aan de kant
te roepen; links, rechts!
Terwijl jij vecht
met je eigen golven.
Je stuurt
met al jouw kracht,
maar hebt geen idee waarheen,
de onmacht.
Men zegt
de beste stuurlui staan aan wal.
Want niemand heeft
ook maar een enkel idee
hoever jij valt.
We kunnen van je houden,
onze liefde in een brug
naar jouw schip toe bouwen,
dwars door je tranen heen.
Hopend dat het opklaart,
de zon jouw hart verwarmt,
en jij weer
op je vreugdetranen vaart.
Maar jij,
alleen jij,
bent de Kapitein.
© Lianne Kleinjan, 2017