"Ik loop al een tijd op dit
smalle pad in het bos,
ben al vaak gestruikeld
heb de krassen in mijn gezicht,
en het lopen op dat pad
gaat meestal niet zo licht
En ik denk wel eens,
wat als ik nu eens wissel van pad,
kijken hoe dat is.
Zelf ervaren en voelen,
wat het is dat ik dan wellicht mis
Maar ik ben nu al halverwege
en heb al zo'n eind gehad.
Ben nu al zo ervaren
op dit krappe smalle pad.
Ik kan nu al stekelige takken ontwijken,
huppel over opstaande stenen heen.
En als ik over het pad terug kijk,
zie ik dat de Zon eigenlijk altijd over me scheen
Nog een helft te gaan met obstakels en misschien wel pijn.
Maar om aan het einde van dit pad te komen zou dat niet het allermooiste zijn?!
© Tirza Atsma-Hoornstra, 2019