op de wind van het aangewakkerde vuur
beter om heen te gaan
dan nooit te hebben gevochten voor liefde
oh te kort aan liefde zo’n gevaarlijke onderschatting
hoe groter de weerstand
hoe groter het verzet
de emmer is nooit te vol
als de circulatie blijft vloeien
op de vleugels van de onverzettelijke wil
de dag dat omdraaien niet meer gaat
zo ver in de vergetelheid
mooie horizon je werd een deel van morgen
zoals de bloemen meedraaien met het licht
zo ligt er een missie gegrafeerd in ieders hart
oh het vuur laait hoog en lacht zachtjes
de wind huilt, kent je pijn en roept je naam
er ligt altijd een open doek in het verschiet
er ligt altijd een overwinning in het verlies
© Robin de Valk, 2018