Ik kende ooit een meisje
Haar ongenuanceerdheid was beroemd
Vandaar dat ze al snel
Zwartwitje werd genoemd
Zwartwitjes mening was nooit effen
En er was nooit overleg
Niet de kleinste vertwijfeling
Nooit een gulden middenweg
Niet de waarheid in het midden
En geen boter bij de vis
Zelden water bij de wijn
Nooit een enkel compromis
En omdat zij zo zwart-wit was
Naar de bemiddeling nooit zocht
In al haar uitersten vol gas
Ging zij te kort door de bocht
Ze knalde op haar barrières
Brak daarbij haar rechtlijnigheid
En zo eindigde het ritje
Van onze eigenste Zwartwitje
Maar na een verhaal als dit
Is het moraal slechts kort en klein
In een wereld zo zwart-wit
Is het mooi om een beetje grijs te zijn
© Rienke Beernink, 2018