Hier is het avond,
zoals elke avond
Ik droom van bostulpen en glaswater,
klaprozen op oud zilverzand
Ik weet het, je verbrandt
We houden van elkaar, jij en ik
Maar toch
Ik geef je uren slaap die nooit meer terugkomen,
jarenlang ben ik het vergeten,
ik weet zeker dat ik je weer wil ontmoeten
De nachtelijke hemel is hier vaak geheim
Waar ik vandaan kom, 's nachts, schitteren veel sterren
Met mijn neus kan ik ze tellen,
in de lucht, de nek op het gras
Ik hou van je, ik zweer dat ik van je hou,
maar toch
Nu moet ik gaan
Ik ben klaar om te vertrekken,
de avond past goed bij jou
Blijf even stil, ik wil je herinneren.
© Valeria Cadoni, 2020