Als de aarde in tweeduizendhonderddrie niet meer bestaat
en de mens gedwongen naar de maan verkast
dan zal die nieuwe thuis waarschijnlijk daar ook even snel vergaan
zodra die leeggeroofd is, volgestort, verbrast
als we vervolgens ook op mars opnieuw datgeen hebben gedaan
wat ons tot heden toe niet veel heeft opgebracht
dan is de kans behoorlijk klein dat op een andere planeet
de stam die daar al woont ons vriendelijk opwacht
als dat dan uitdraait op een oorlog met die natie en ons volk
en we strijden met geweld en Zyklon B
zodat op’t eind van alle mensen die er ooit hebben bestaan
niemand meer overblijft, behalve ons getwee
zodat wij samen, als hoeders van humane DNA,
de restanten van wat de mensheid was
met elkaar moeten versmelten, één lichamelijk geheel
voor het voortbestaan van ons bedreigde ras
weet dan dat ik het echt begrijp en het snap met mijn verstand
dat de toekomst moet beginnen met dat kind
maar dat de eerlijkheid gebiedt dat ik ook zeg vanuit mijn hart
dat ik je daar te onaantrekkelijk voor vind