Haar teer roze tooi
sneeuwt zacht naar de grond
bedekt het sneeuwklokjesgroen
het wit zo net nog maar verdwenen.
De prilheid van de jonge lente
het eerste groen, het frisse wit geel roze
het wordt overmeesterd door groen groener groenst
langzaam maar zeker
Verdwijnt de blijdschap
van het ontwaken van de wereld
van weer een nieuw begin
helder overzichtelijk en licht
en daar stampt voort
de natuur het leven
opmars van complexiteit
wirwar van groen van kleuren
wirwar van alles.
Spijt in mijn hart
het begin verdwenen
opgelost in de tijd in het leven
Spijt …
© Wilma Jonas, 2017