Kleine man met paraplu
zachtjes neuriënd in het steegje
trekt zijn kraag wat hoger op
kijkt langzaam om zich heen
Hij wiegt zijn schouders heen en weer
de regen doet wat regen doet
en verknoeit zijn dure schoenen
natte sokken doen geen zeer
Kleine man met paraplu
neuriet zachtjes in het steegje
wacht op iemand of op iets
wacht en blijft, gaat nergens heen
Hij trapt een ritme met zijn voeten
danst een dansje op zijn plek
de paraplu los in zijn handen
grand battement jeté
Kleine man met paraplu
rondom groeien de plassen
hij sluit zijn ogen, laat het stromen
als hij kon dan dreef hij mee
dieper de steeg in, tot het schemer
en de zon hem warm wrijft
de paraplu als attribuut
van indertijd en van weleer
Kleine man met paraplu
danst langzaam verder uit het zicht
steeds maar verder naar het licht
tot het licht
de kleine man zijn paraplu
verdringt.