U bent hier

Een plaat, een plaat

Ik ben als een plaat
die blijft hangen en niets,
niets stopt mij,
stopt mij, laat mij
door.

Mijn huid weegt zwaar en niets
niets kan die lichter maken,
afsnijden gaat niet,
de pijn, het drama, de realiteit,
niemand houdt van levende skeletten.

Een vraag:
als een mens in zijn schaduw valt,
breekt dan het licht binnenin,
of fluistert de stilte het duister wakker?

Niemand heeft het antwoord,
niemand, en ik,
ik ben een plaat,
een plaat

(ze blijft hangen).

© Wannes De Craene, 2018