I
Hij wist wel beter, maar liet geen ruimte voor andere gedachten
Bleef liever liggen met zijn deken hoog opgetrokken
tot over zijn hoofd
Lag te wachten tot die van hem afgerukt zou worden
zodat hij stevig met beide handen vast kon blijven houden
aan een zekerheid die nooit van hem was geweest
Zolang ze zijn gezicht maar niet zouden zien
II
Of de spiegel
Misschien wel enger in het donker
want wanneer het licht aan zou gaan
kon hij niet voorspellen
en wat hij dan zou zien
Had hij dan de tijd om op tijd
de houding aan te nemen die nodig was
om tegen beter weten in
door te kunnen gaan
© Hilde van der Ploeg, 2019