Als ik zeg dat ik jou mis
worden hekken onverschrokken
neergelaten. Jouw dierbaar gezicht
tot een masker vertrokken.
Ik vraag jou wat er is
en je stem klinkt ver en vlak.
Ik twijfel of ik me vergis,
maar ik voel je ongemak.
Je kijkt me aan, geeft niet mee.
Dan zeg je, het is al laat.
Ik zoek naar woorden, waarmee
je me wellicht nog binnenlaat.
Ik zie je ongeduld, je vraagt
wat ik eigenlijk bedoel.
En vertwijfeld breng ik uit:
‘Ik vertel je mijn gevoel.’
© Elka Le Mair, 2019