sereniteit vlak na middernacht
de mist in een kerkstraat verraad de 12e eeuw
altijd een gevangene van je jeugd
tralies van tranen bij kaarslicht
leegte zonder bodem niet te vullen
abstracte realiteit als ik omkijk
het blauwe gras belichaamt het rode klei
melodieuze zinnen ontspruiten in de kern waar liefde huist
expositie van dat waar jaren mee is gezeuld
de schouders het zwaarst rond middernacht
wanneer de slaap komt voor hen zonder scheuren in de cape
verlangens naar de hoge hoogte komt tegen een hoge prijs
het oude verleden is waar de schoonheid haar wortels vond
verloochening van de werkelijkheid met een zachte glimlach
maar het rook van de mond in december voedt de emotionele ondervoeding
het kaarslicht wat nog blijft branden tot diep in de nacht
mag de tijd heel stil stilblijven
dit is waar mijn thuis huist
het antieke verleden
het oude Wenen is waar de verhuizing naartoe gaat
de rivier vindt altijd haar oceaan
de fictieve schoonheid is waar rust stroomt en bevriest
waar over te lopen is naar waar je zachte glimlach altijd blijft drijven
© Robin de Valk, 2018