Wat moeten we toch met al die vogels?
Duiven vergrijzen de straten
Door hun gekoer valt niet te praten
Ze zitten in de weg als grauwe verenkogels
Ze eten patat in de stad
Geen vogel heeft een baan
Je denkt: doe toch eens wat
Maar ze trekken zich niets van je aan
Niemand vroeg om hun bestaan
Ze waren er gewoon op een dag
En zullen op een dag misschien weer gaan
Wie zijn wij, mensen, vragend naar nut, hoe arrogant
Kijk naar het meisje dat hun schoonheid zag
Zij eten uit haar hand
© Veronica van Roon , 2020