Ik ben weer in dat magazijn
vol met metershoge kasten
en eindeloze ruggen van dossiers
Alles ligt er opgeslagen
mijn heden en verleden
en wat er ligt in het verschiet
Ik ben weer in dat magazijn
met dat ene peertje aan ’t plafond
dat het donker enkel zwarter maakt
Er ligt vervuiling op de loer
muizenissen, hersenspinsels
en heel veel stof, stof tot nadenken
Ik ben weer in dat magazijn
waar het droog is en behaaglijk warm
maar ook somber en benauwend
Alles is genummerd en geordend
en alles wat ik doe of laat
wordt er in detail beschreven
Ik ben weer in dat magazijn
waar niemand is behalve ik
en ik alleen mezelf maar tegenkom
Ik laat er alles maar zoals het is
en alles maar zoals het was
uit angst de orde te verstoren
Ik ben weer in dat magazijn
waar steeds minder ruimte is
voor dromen en verlangens
Sta bij de kast met onbeschreven wetten
die ondanks ’t stempel ‘onbeschreven’
allemaal beschreven zijn
Ik ben weer in dat magazijn
waar de sleur begint te knagen
en de lucht steeds dikker wordt
Dan trek ik een dossier uit het gelid
De koude windvlaag die mij streelt
laat een spoor van twijfel achter
Ik ben weer in dat magazijn
waar een hongerig verlangen
de weg terug blokkeert
Ik blader bevend door mijn leven
dat bijna uit mijn handen glipt
omdat ik het handschrift zo herken